မြန်မာနိုင်ငံမှာ ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ (၁) ရက် စစ်ကောင်စီက အာဏာသိမ်းပြီး နောက်ပိုင်းမှာတော့ စစ်အာဏာသိမ်းမှုကို ဖီဆန်မှု ပုံစံမျိုးစုံ သပိတ်ဖြင့် မြို့တိုင်းလိုလို ၃ လကြာ ငြိမ်းချမ်းစွာ ဆန္ဒဖော်ထုတ်ကြပြီး ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ မေလ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မြို့ပြတိုက်ပွဲတွေ မြို့တိုင်းလိုလို စတင်ပေါ်ပေါက် လာခဲ့ပါတယ်။
ထိုမြို့ပြ တိုက်ပွဲထဲမှာ ကရင်နီပြည် (ကယား) ဒီမော့ဆိုမြို့တို့အပြင် သျှမ်း-ကယား နယ်စပ် မိုးဗြဲမြို့၊ ဖယ်ခုံမြို့တို့အပါဝင် ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၀၂၁ ခုနှစ်၊ မေလ ၂၁ ရက်ကတည်းက စစ်ကောင်စီတပ်နဲ့ ကရင်နီအမျိုးသားကာကွယ်ရေး တပ်တွေအကြား အပြန်အလှန် ပစ်ခတ်လာကြတာကြောင့် စစ်ရှောင် တစ်သိန်းကျော် နီးပါးအထိ ရှိခဲ့ပါတယ်။
ကရင်နီပြည် ဒေသခံ ပြည်သူအများစုဟာ နီးစပ်ရာမြို့တွေဖြစ်တဲ့ သျှမ်းပြည် တောင်ကြီး၊ ဆီဆိုင်၊ ဟိုပုံး၊ ပင်လောင်း၊ အင်းလေး၊ အောင်ပန်း၊ ညောင်ရွှေမြို့နယ်စတဲ့ နီးစပ်ရာဒေသတွေကို ထွက်ပြေး တိမ်းရှောင်နေကြပါတယ်။ တချို့သော သက်ကြီးရွယ်အိုများက ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ဖို့ အဆင်မပြေတာကြောင့် နေအိမ်တွင်သာ ချန်ထားတာလည်း ရှိပါတယ်။
အိုးအိမ်၊ နေအိမ်၊ ခြံ စတာတွေကို စွန့်ခွာပြီး နီးစပ်ရာ တောင်ကြီးမြို့ တစ်နေရာမှာ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ကြတဲ့ စစ်ရှောင်တချို့ဟာ နေထိုင်ရာ စစ်ရှောင်စခန်းမှာ အဆင်ပြေသလို နေထိုင်စားသောက်နေကြရပြီး စားဝတ်နေရေးအတွက် တပိုင်တနိုင် မွေးမြူရေးတွေ စိုက်ပျိုးရေးတွေကို လုပ်ကိုင်ကြရင်း အသက်မွေးနေကြရတာပါ။
စစ်ရှောင်စခန်းမှာ အခြေကျရန် ခက်ခဲပင်ပန်းစွာဖြင့် ကြိုးစားရုန်းကန်နေကြရပြီး စစ်အာဏာရှင်များ၏ ပိတ်ဆို့မှုကြောင့် ဒေသတွင်းနှင့် နိုင်ငံတကာ အဖွဲ့အစည်းများမှ ကူညီထောက်ပံ့သော အခြေခံလိုအပ်ချက်ပစ္စည်းများဖြစ်တဲ့ အစားအစာ၊ သောက်ရေ၊ ဆေးဝါး၊ အခင်းအကာ စသည်တို့ကိုလဲ လုံလုံလောက်လောက် မရရှိနိုင်ဘူးလို့ ဆိုရမှာပါ။
ဒါကြောင့်လည်း စစ်ရှောင်တွေ အများစုဟာ တဲလေးထိုးပြီး မိုးကာဖြင့်သာ ပြုလုပ်ထားတဲ့ တဲကို မိသားစုလိုက် နေထိုင်ကြရတာပါ။ လျှပ်စစ်မီး မရတာကြောင့် ဆိုလာမီးကို အသုံးပြု ကြရတာပါ။ ဒါအပြင်လည်း ထမင်းဟင်းကို ထင်းကို အသုံးပြုပြီး မြေကြီးပေါ်မှာပဲ အဆင်ပြေသလို ချက်ပြုတ် စားကြရပါတယ်။
မိသားစု စားဝတ်နေရေးအတွက် တစ်နိုင်တစ်ပိုင် ပြောင်း စိုက်ပျိုးရေး၊ ဝက်မွေးမြူရေး၊ ကြက်မွေးမြူရေး စတာတွေနဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း ပြုကြပါတယ်။ တချို့ စစ်ရှောင်တွေလည်း အလုပ်အကိုင်၊ စားရေးသောက်ရေး ရှားပါးတာတွေကြောင့် အန္တရာယ်ကြားထဲက နေရပ်ဒေသကို အရဲစွန့်ပြီး ပြန်သွားတဲ့ သူတွေလည်း ရှိပါတယ်။
လက်ရှိမှာ စစ်ရှောင်တွေဟာ အဆင်ပြေသလို နေထိုင် စားသောက်ပြီး နေ့တဓဝူ ဘဝကို ဖြတ်သန်းနေကြရပါတယ်။ ကျန်းမာရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တစ်လ တစ်ကြိမ် အသိဆရာဝန်တစ်ယောက်က လာရောက်ကြည့်ရှူပေးတယ်လို့လည်း ဆိုပါတယ်။
စစ်ရှောင်တွေဟာ ရောက်ရာအရပ်မှာ အားတင်းပြီး အဆင်ပြေအောင် ကြိုးစားနေထိုင်နေကြပေမယ့် စစ်ပွဲအမြန် အဆုံးသတ်ပြီး တရားမျှတမှု ပြန်ရကာ အိမ်အမြန်ပြန်ချင်တယ်၊ နေရပ်က အလုပ်တွေ ပြန်လုပ်ချင်တယ် လို့ အမြဲ ဆုတောင်းနေကြကြောင်း ဆိုပါတယ်။#ဖယ်ခုံ
