ပြီးခဲ့တဲ့ ဇွန်လ ၁ ရက်မှာ စစ်ကောင်စီ လက်အောက်ခံ ပညာရေးကျောင်းတွေ ပြန်လည်ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီး ကျောင်းတက်နိုင်တဲ့ မိဘတွေကတော့ ကလေးတွေ အတွက် ကျောင်းဝတ်စုံ၊ ကျောင်းသုံးစာအုပ်၊ ထမင်းဗူးတွေ ဝယ်ယူ စုဆောင်းနေကြပါတယ်။
ဒါပေမယ့် တိုင်းပြည်ရဲ့ နိုင်ငံရေး ပဋိပက္ခ အခြေအနေကြောင့် ကျောင်းမတက်နိုင်တဲ့ ကလေးငယ်တွေ များစွာ ရှိနေဆဲပါ။
စစ်ရေးပဋိပက္ခကြား ဟိုမရောက်၊ ဒီမရောက် ပညာရေး နဲ့ အလှမ်းဝေးနေတဲ့ စစ်ရှောင်ကလေးငယ်တွေ ဘဝဟာ စစ်ကောင်စီ လက်အောက်ခံကျောင်း တက်ချင်တော့လည်း ကျောင်းစရိတ်တွေ ဝတ်စုံတွေ မဝယ်နိုင်သလို အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရ (NUG) က ဖွင့်လှစ်မယ့်ကျောင်း တက်လိုတော့လည်း နည်းပညာက ခက်ခဲပြန်ပါတယ်။
ဒါစစ်ရှောင်ကလေးတွေရဲ့ ပညာရေးကိုလည်း ဘယ်အဖွဲ့အစည်း၊ ဘယ်အစုအဖွဲ့မှ စိတ်မဝင်စားတဲ့အတွက် စစ်ရှောင်စခန်းမှာ စာသင်ဖို့ကလည်း ဆရာ၊ ဆရာမတွေကလည်း မရှိသေးပါဘူး။
“အစိုးရကျောင်းတက်ရင် အဖြူ၊ အစိမ်းတွေက ဝယ်ရမယ်။ စာအုပ်တွေကလည်း ဝယ်ရမယ်။ ကျမတို့က သူများလှူမှ စားနေရတဲ့ဘဝမှာ ကလေးတွေတွက် ဘယ်လို အပိုဝင်ငွေ ရှိမှာလဲ။ ကလေးတွေ ကျောင်းထားချင်ပေမယ့် မိသားစု ထမင်းတောင် နပ်မမှန်တာ” လို့ နန်းပြုံးငယ်က လက်ရှိ ကြုံတွေ့နေရတဲ့ အခက်အခဲကို ပြောလာပါတယ်။
နန်းပြုံးငယ် ဟာ ပြီးခဲ့တဲ့ ပင်လောင်းမြို့နယ် အတွင်းရှိ စစ်ဘေးရှောင်စခန်းတစ်ခုမှာ သား ၂ ဦး နဲ့အတူ စစ်ရှောင် လာခဲ့တာ ၄ လကျော်ကြာလာခဲ့ပါပြီ။
အချိန်တွေ ကြာလာတဲ့အလျောက် အရင်နှစ်တွေက စုဆောင်းထားတဲ့ ပိုက်ဆံတွေကလည်း ကုန်လုဆဲဆဲ ဖြစ်ပြီး၊ အလှူရှင်တွေကို အားကိုးနေရတဲ့ နန်းပြုံးငယ်တစ်ယောက် က သား၂ ယောက်ရဲ့ ပညာရေးကို တွေးပူ နေကြပါတယ်။
ခေတ်စနစ်မကောင်းတဲ့အလျောက် အဖွဲ့အစည်းအများစုဟာ စစ်ကောင်စီရဲ့ လက်အောက်ခံ ပညာရေးကို သွားရောက်ပြီး မတက်ဖို့အတွက် နှိုးဆော်နေကြပါတယ်။
ငွေကြေး ချမ်းသာတဲ့ အသိုင်းအဝန်းကတော့ ပုဂ္ဂလိကကျောင်းကို သွားရောက်သင်ကြားနိုင်ပေမယ့် နန်းပြုံးငယ် တို့လို စစ်ရှောင်မိခင်တွေ အတွက်ကတော့ စစ်ဘေးရှောင်စခန်းမှာ စာသင်ကြားတဲ့ ပညာရေးဝန်ထမ်း မရှိပါက စစ်ကောင်စီ ရဲ့ ပညာရေးကိုသာ ဦးတည်သွားရမှာပါပဲ။
“ကျမတို့ စစ်ဘေးရှာင်စခန်းမှာ CDM ဆရာမတွေရှိရင်တမျိုး၊ အခုက စခန်းမှာလည်း စာသင်ကျောင်းမရှိတော့ အစိုးရကျောင်းကိုပဲ သွားထားရမှာ။ ထားဖို့တောင် ကျမက ပိုက်ဆံမရှိဘူး။ ဒါကို ဘယ်အဖွဲ့မှ လာကူတာလည်း မရှိဘူး။ ကလေးတွေ ကျောင်းပညာမတက်ဘဲ အသက်ကြီးသွားမှာ ဆိုးတယ်” လို့ နန်းပြုံးငယ် က စိတ်မကောင်း စွာ ပြောပါတယ်။
သူမရဲ့ လေးနှစ်အရွယ် အကြီးဆုံးသားဟာ ပထမဆုံးကျောင်းတက်ရမယ့် အရွယ်ဖြစ်ပြီး၊ မိဘတိုင်းဟာ ကိုယ့်သား၊ သမီးကျောင်းစတက်ရင် ရင်ခုန်ပျော်ရွှင်တက်ခဲ့ကြပြီး၊ ကိုယ့်သား၊ သမီးတွေကို အကောင်းဆုံး ပညာရေးနဲ့ ငြိမ်းချမ်းစွာ စာသင်ခွင့် ရစေချင်ကြပါတယ်။
ဒါပေမယ့် နန်းပြုံးငယ် တယောက်ကတော့ “ သားကြီး ကျောင်းစတက်မယ်ဆိုတော့ စိတ်တော့ လှုပ်ရှားတာပေါ့။ အခုက စိုးရိမ်နေရတယ်။ သူများတွေ အဖြူ၊ အစိမ်းဝတ်၊ လွယ်အိတ်လေးလွယ်ပြီး ကျောင်းသွားတဲ့ပုံရိပ်ကို မိဘတိုင်းက မြင်ချင်တယ်လေ” လို့ ဝမ်းနည်းစွာပြောပါတယ်။
သူမ နေထိုင်တဲ့ စစ်ဘေးရှောင်စခန်းဟာ အလှူရှင်တွေ မရှိသလောက် ရှားပါးတဲ့အတွက် စစ်ရှောင်တွေဟာ တချို့ရက်တွေမှာ ပင်လောင်းမြို့ပေါ်တက်ပြီးတော့ နေ့စားလိုက်နေရပြီး ဝမ်းရေးကို ဖြေရှင်းနေရပါတယ်။
“စားဝတ်နေရေး ပြေလည်ဖို့အတွက် ပုံမှန် နေ့စားအလုပ် လိုက်ရပါတယ်။ ပုံမှန် ထမင်းနှစ်နပ် စားရဖို့တောင် မနည်းရုန်းကန်နေရတယ်။ အခုအချိန်မှာ ကလေးတစ်ယောက်ကို ကျောင်းထားဖို့အတွက် စဉ်းစားရင်း စိတ်ပူပန်သောက ရောက်နေပါတယ်” လို့ နန်းပြုံးငယ်က ဆိုပြန်ပါတယ်။
ပင်လောင်းမြို့နယ်အတွင်း ရောက်ရှိနေသည့် စစ်ရှောင်ကလေးငယ်များကို စစ်ရှောင်ကော်မတီများထံမှ စာရင်းပြုစုထားအရ လက်ရှိ ပင်လောင်းမြို့နယ်တွင် KG တန်းမှ အထက်တန်းအထိ ကျောင်းသား/ ကျောင်းသူ စုစုပေါင်း ၄၀၀ ကျော်ရှိပါတယ်။
တချို့မှာ အစိုးရကျောင်းတက်ရသလို တချို့မှာလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းဆောင်မှ ကိုယ်ထူကိုယ်ထပညာရေး ကျောင်းကိုသာ တက်နေရပေမယ့် စစ်ဘေးရှောင် စခန်း အများစုမှာ ပညာသင်ကြားဖို့ ဆရာ၊ ဆရာမတွေ မလုံလောက်နေကြောင်း စစ်ရှောင်ကူညီပေးနေသူတွေက ပြောပါတယ်။
အဲ့ဒီလို အစိုးရကျောင်းတက်နေရတဲ့ စစ်ရှောင်ကလေးများဟာ ကျောင်းဝတ်စုံ အဖြူအစိမ်း၊ ဗလာစာအုပ်၊ လွယ်အိတ်၊ စားရေးကိရိယာ ခဲတံ၊ ဘောပင် စတဲ့ ကျောင်းသုံးပစ္စည်း မရှိတဲ့အတွက် အခက်ခဲရှိနေတယ်လို့ စစ်ရှောင်ကော်မတီက ပြောပါတယ်။
“ အခု ကျနော်တို့ ကော်မတီတွေ စာရင်းကောက်နေတယ်။ လောလောဆယ် အခု ကျောင်းသား/ ကျောင်းသူတွေ က အဓိက အဖြူအစိမ်း၊ လွယ်အိတ်တွေ လိုအပ်တယ်။ အဲ့ဒီ လိုအပ်ချက်တွေကို ကျနော်တို့ ကော်မတီတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ကျနော်တို့ အစည်းအဝေး ခေါ်ထားတယ်။ ပါဝင်ကူညီဖို့လည်း တောင်းဆိုချင်ပါတယ် “ ဟု စစ်ရှောင်ကော်မတီက ဆိုပါတယ်။
ပင်လောင်းမြို့နယ်ရှိ အစိုးရကျောင်းမှာ စစ်ရှောင်ကလေးငယ်များလာသည့်အတွက် တချို့ကျောင်းမှာ အကန့်သတ်ဖြင့် ကျောင်းသား လက်ခံနေပါတယ်။
စစ်တပ်က အာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်း သျှမ်း – ကရင်နီ (ကယား) ပြည်နယ်စပ်ဒေသရှိ ဖယ်ခုံ၊ မိုးဗြဲ နှင့် ပင်လောင်းမြို့နယ် တိုက်ပွဲကြောင့် ပင်လောင်းမြို့နယ်တွင် စစ်ရှောင်ဦးရေ ၆ ထောင်ကျော် ရောက်ရှိလာပါတယ်။
စစ်ရှောင်တွေ အတွက် စားနပ်ရိက္ခာ လိုအပ်နေတဲ့အပြင် ကလေးငယ်တွေရဲ့ ပညာရေးဟာလည်း ချန်လှပ်ထားလို့မရပါဘူး။
“လူတိုင်း ပညာသင်ကြားခွင့်ရှိသည်။ အနိမ့်ဆုံး မူလတန်း ပညာကို အခမဲ့ သင်ခွင့်ရှိသည်” ကမ္ဘာ့ ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့ကြီးမှ ၁၉၄၈ ဒီဇင်ဘာလ ၁၀ ရက်မှာ လူသားတိုင်း ရသင့်ရထိုက်သော ခံစားထိုက်သော အခွင့်အရေးတွေကို လူ့အခွင့်အရေး ကြေညာ စာတမ်းအဖြစ် အတည်ပြု ကြေညာခဲ့ပါတယ်။
အဲ့ဒီ ကြေညာစာတမ်းပါ အချက်တွေကို လေးစား လိုက်နာဖို့ ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့ဝင် နိုင်ငံတွေ အားလုံးကို ဖြန့်ဝေ သက်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားတွေ သိရှိစေဖို့ စာသင်ကျောင်းတွေ၊ ပညာရေး အဖွဲ့အစည်းတွေမှာ ထင်ရှား သိသာမြင်တွေ့စေဖို့ ထပ်ဆင့် ဖြန့်ဝေခိုင်းပါတယ်။
ဒါ့ကြောင့် စစ်ရှောင်ကလေးငယ်တွေရဲ့ ပညာရေးကို အင်တိုက်အားတိုက်ထည့်ပြီးတော့ အဖက်ဖက်မှ လုပ်ဆောင် စေချင်ကြောင်း၊ ကလေးငယ်တွေရဲ့ ပညာရေးကို ဦးစားပေး မပြုလုပ်ပါက တော်လှန်ရေး သက်တမ်းရှည် လာတဲ့အလျောက် ကလေးတွေဟာ ပညာသင်ခွင့်မရဘဲ စာမတက်လူဦးရေ တိုးလာနိုင်ပါတယ်။
“ ကျနော်တို့ဆီမှာ စစ်ကောင်စီလို အများက သတ်မှတ်တဲ့ ကျောင်းပဲတက်နေရတယ်။ စစ်ရှောင်စခန်းမှာလည်း ပညာရေး ကောင်းကောင်း မဖွင့်နိုင်ဘူးလေ။ နောက်ပြီး NUG ကလည်း ပညာရေးကို လာလုပ်ပေးတာ မရှိဘူး” လို့ ပင်လောင်းစစ်ရှောင် ကော်မတီအဖွဲ့ဝင် တစ်ဦးက ထောက်ပြပြောပါတယ်။
ပင်လောင်းမြို့နယ်သို့ ရောက်ရှိလာတဲ့ စစ်ရှောင်ကလေးငယ်တွေအတွက် အများက ကန့်ကွက်နေတဲ့ စစ်ကောင်စီ လက်အောက်ခံ ပညာရေးကိုသာ သွားတက်နေရကြောင်း၊ စစ်ကောင်စီ ဖြုတ်ချရေး အတွက် တော်လှန်နေတဲ့ အဖွဲ့တွေ စစ်ကောင်စီ ပညာရေး ကန့်ကွက်နေတဲ့အဖွဲ့တွေအနေနဲ့ ပင်လောင်း စစ်ရှောင်ကလေးတွေကို မေ့မထားရန် လည်း ကော်မတီအဖွဲ့တွေက ပြောဆိုလိုက်ပါတယ်။
“ ကျမအနေ နဲ့ ကလေးငယ်ကို ပညာရေးကို ဦးစားပေးပြီး ကျောင်းတက်စေချင်တယ်။ သူများကလေးလို ပုဂ္ဂလိက ကျောင်းမထားနိုင်ရင်တောင် အစိုးရကျောင်းဖြစ်ဖြစ် စစ်ရှောင်က ဖွင့်တဲ့ ကျောင်းဖြစ်ဖြစ် စာသင်စေချင်တယ်။ ကလေးကို စာသင်ခန်းပို့ချိန် မပို့ရရင် ကျမ တာဝန်မကျေသလိုပါပဲ” လို့ နန်းပြုံးငယ်က စိတ်မကောင်းစွာပြောပါတယ်။
