“တိုက်ပွဲတွေက ဘာကြောင့် ခဏခဏ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ မသိပေမယ့် ကျမတို့တွေကတော့ တိုက်ပွဲကြောင့် ခဏခဏ ပြေးခဲ့ရတယ်”လို့ အသက် ၂၇ နှစ်အရွယ် နန်းမိုခမ်းက စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ ပြောပြလာပါတယ်။
သူမက သျှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း ဟိုပုံးမြို့နယ် နားပုံကျေးရွာအုပ်စု ဝမ်မိုင်ပန်လုံကျေးရွာသစ်မှာ နေထိုင်တဲ့ စစ်ရှောင်အမျိုးသမီးတစ်ဦးပါ။
ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၀၂၁ ခုနှစ်တွင်းက သျှမ်းပြည်မြောက်ပိုင်း ကျောက်မဲမြို့နယ် ဟူးဆွန်ကျေးရွာအုပ်စုတွင် တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင် အချင်းချင်း တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့လို့ အိုးအိမ်စွန့်ပြီး ထွက်ပြေးလာခဲ့ရတာပါ။
နန်းမိုခမ်းဟာ တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင် အချင်းချင်း တိုက်ပွဲများကြားထဲက ၈ ကြိမ် ထက်မနည်း အသက်လုပြီး ထွက်ပြေးလာခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ကျောက်မဲမြို့နယ် ဟူးဆွန်ကျေးရွာအုပ်စု ဘုန်းကြီးကျောင်းကနေ ဟန်ပုံးကျေးရွာ၊ သျှမ်းစာပေ နှင့် ယဉ်ကျေးမှုကျောင်း၊ သျှမ်းပြည်တောင်ပိုင်း ရပ်စောက်မြို့နယ် နောင်လုံကျေးရွာ၊ ဟိုပုံးမြို့နယ် နားပုံကျေးရွာအုပ်စု စည်တော်ကျေးရွာ နဲ့ တောင်ကြီးမြို့ ပေါ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ပါတယ်။
တောင်ကြီးမြို့သို့ လာရောက်ခိုလှုံစဉ်က စစ်ဘေးဒုက္ခသည် ဦးရေ (၅၀၀) ကျော်ကို ဝေဠုဝန်ကျောင်းတိုက်နဲ့ ပိဋကတ်ကျောင်းတိုက်မှာ တစ်ဝက်ဆီ ခွဲနေကြတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
ဝါတွင်းကာလမှာ ဥပုသ်စောင့်တဲ့သူကို လက်ခံဖို့ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ အခုနှစ် ၂၀၂၂ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ နောက်ဆုံးပတ်က စစ်ဘေးရှောင်တွေကို ဟိုပုံးမြို့နယ် နားပုံကျေးရွာအုပ်စု ၊ ဝမ်မိုင်ကျေးရွာ အသစ် ထူထောင်ပြီး ထပ်မံပြောင်းရွှေ့ ပေးခဲ့ကြောင်း နန်းမိုခမ်းက စိတ်မကောင်းစွာ ပြောပါတယ်။
“ ကျမတို့က ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူး။ တောင်ကြီးမြို့ကို ရောက်လာနိုင်တာလည်း သံဃာတော်တွေကျေးဇူး ကြောင့်ပဲ၊ အခုထပ်ရွေ့ရမယ်လည်း ကျမတို့ကတော့ သဘောတူပါတယ်။ ကျမတို့ကို သံဃာတော်တွေက အမြဲတမ်း ကူညီပေးတာ အရမ်းလည်း အားနာလာပြီ၊ အဲ့ကြောင့် ကျမတို့ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့တယ် “ လို့ နန်းမိုခမ်းက ပြောပါတယ်။
ဝမ်မိုင်ကျေးရွာ အသစ်ကို ထူထောင်ခဲ့စဉ်က မညီမညာတဲ့ မြေပြင်ကြီးကို တပြေးတညီဖြစ်အောင် လယ်ထွန်ကားဖြင့် ထွန်ရစ်ပြီး သစ်ပင်၊ ခြုံပုတ်များကို ခုတ်ဖြတ်ရှင်းလင်းရာ ရွာအသစ်ကို ထူထောင်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။
လက်ရှိ ဟိုပုံးမြို့နယ် ဝမ်မိုင်ကျေးရွာ အသစ်မှာ စစ်ဘေးရှာင် အိမ်ခြေ ၁၉၆ အိမ်ရှိပြီး လူဦးရေ ၅၆၇ ရှိပါတယ်။
“ အခု တဲ တွေ ထပ်ဆောက်နေတာ မပြီးသေးဘူး။ ဆောက်ပြီးသလောက်တော့ ရှိနေတယ်။ တချို့တဲတွေက မိုးကာနဲ့ ပတ်ပတ်လည် ဆောက်ထားတယ်။ တချို့လည်း ထရံနဲ့ ကာထားတယ်။ တဲတစ်ခုက ၂၀ ပေ ပတ်ပတ်လည် လောက်ဘဲ ကျယ်တော့ မိသားစုဝင်များရင်တော့ ကြပ်ကြပ်တည်းတည်းနဲ့ နေရတယ်“ လို့ နန်းမိုခမ်းက ပြောပါတယ်။
အခုလို ဆောင်းတွင်းကာလ ရောက်လာတဲ့အခါ မိုးကာ ပတ်ပတ်လည်နဲ့ ဆောက်ထားတဲ့ တဲအိမ်တွေမှာ လေမလှုံသဖြင့် ညဘက် လူအိပ်ပျော်ချိန်မှာ အိပ်ရန်ခက်ခဲကြောင်း အသက် ၃၀ နှစ်အရွယ်ရှိ နန်းလျန်က ရင်ဖွင့်လာပါတယ်။
“ ဒီမှာ ညသန်းခေါင်ကျော် အချိန်ဆို အရမ်းအေးတယ်။ ကျမနေတဲ့ တဲက မိုးကာ နဲ့ ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို ပတ်ထားရုံလေးဘဲဆိုတော့ လေမလှုံဘူး။ ညဘက်လေတိုက်ရင် အိပ်လို့မပျော်ဘူး “ လို့ နန်းလျန်က သူ့ အခက်အခဲကို ပြောပြလာပါတယ်။
အဲ့ဒီလို မိုးကာနဲ့ ပတ်ပတ်လည် ဆောက်ထားတဲ့ တဲအိမ်တွေဟာ နေ့ဘက်ရောက်ရင်တော့ နေ၏ အပူရှိန်ကြောင့် တဲ အတွင်းပိုင်း ပူအိုက်ပြီး နေထိုင်ရန် ခက်ခဲလှပါတယ်။
လတ်တလော စစ်ဘေးဒုက္ခသည် ပြည်သူများ၏ စားဝတ်နေရေးမှာတော့ အလှူရှင်ကပေးတဲ့ ဆန်၊ ဆီ၊ ဆား နှင့် တောင်ပေါ်ဒေသက ထွက်တဲ့ ဟင်းသီး၊ ဟင်းရွက် တွေကိုရှာပြီး စားသောက်နေရပါတယ်လို့ စစ်ရှောင်တွေက ပြောဆိုလာပါတယ်။
“ ထမင်းကို ဖရုံသီး ပြုတ်နဲ့ ရောစားတယ်။ တခါတလေ ကုလားပဲ စားတယ်။ ဒီဘက်မှာ သခွားသီးတွေပေါတော့ သခွားသုပ်၊ သခွားချက် စားရတာပေါ့။ မျှစ်ပေါတဲ့အချိန်ဆို မျှစ်သွားရှာပြီး ချက်စားတယ်။ ငါး၊ ဂဏန်း ရှာတတ်တဲ့သူဆိုရင်တော့ အသားတို့ ဘာတို့ နည်းနည်းပါးပါး စားရတယ် “ လို့ နန်းလျန်က ပြောပါတယ်။
စစ်ရှောင်စခန်းမှာ အစာအာဟာရကို ပြည့်ဝစွာ မစားရတဲ့အပြင် ရောဂါကုသရန် ဆေးဝါးများ လုံလောက်မှု မရှိခဲ့တာကြောင့် နာတာရှည် ရောဂါခံစားနေရတဲ့ အသက် ၆၀ နှစ်အထက် အမျိုးသမီးတစ်ဦး နှင့် အမျိုးသား ၃ ဦး သေဆုံးခဲ့ကြောင်း စစ်ရှောင်ကူညီနေသူ အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပြောပါတယ်။
“အခု စစ်ရှောင်လာတဲ့ ၆ လ နီးပါးအတွင်းမှာ သက်ကြီးရွယ်အို ၄ ယောက်လောက် ဆုံးသွားပြီ။ အစာအာဟာရ ကောင်းကောင်း မစားရတာကြောင့်ရယ် ဆေးဝါးတွေ ပုံမှန်မသောက်ရတာကြောင့်နဲ့ပေါ့။ အမျိုးသမီးက အသက် ၇၅ နှစ်ရှိပြီ ကျောက်ကပ်ရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတယ်။ အမျိုးသား ၃ ယောက်ကတော့ တစ်ယောက်က လေဖြတ်ရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတယ်။ နောက်တစ်ယောက်က သွေးတိုး ရောဂါနဲ့ ကျန်တဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ အနာရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတာ “ လို့ ၎င်း အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပြောပါတယ်။
လက်ရှိ စစ်ရှောင်စခန်းတွင် ကျန်နေတဲ့ နာတာရှည်ရောဂါ ခံစားနေရသူ အမျိုးသမီး ၅ ဦးကိုတော့ တတ်နိုင်သလောက် ဆေးဝါး ကုသပေးနေကြောင်း ဆိုပါတယ်။
ဇူလိုင်လမှစပြီး နိုဝင်ဘာလအထိ စစ်ရှောင်စခန်းတွင် နာတာရှည် ရောဂါခံစားရသူ အသက် ၆၀ နှစ်ကျော် အမျိုးသမီး ၁ ဦး၊ အမျိုးသား ၃ ဦးနှင့်အတူ အသက် ၃ နှစ်အရွယ် ကလေးငယ် အမျိုးသမီးတစ်ဦးလည်း သေဆုံးခဲ့ကြောင်း သိရပါတယ်။
အလားတူ အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ် နန်းဆိုင်ဦး နှင့် အသက် ၃၈ နှစ် နန်းအေးမြ ကိုယ်ဝန်ဆောင် မိခင်နှစ်ဦးသည် အစားအစာ အာဟာရပြည့်ဝစွာ မရတဲ့အတွက်ကြောင့် ကိုယ်ဝန် ၃ လကျော်နဲ့ ပျက်ကျခဲ့တယ်လို့ နန်းလျန်က ဆက်ပြောပါတယ်။
“ သူတို့ နှစ်ယောက်က ကိုယ်ဝန် ၃ လကျော် ၄ လ နီးပါးရှိပြီ။ သူတို့ ကိုယ်ဝန်ဆောင်လာကတည်းက အလုပ်ကြမ်းတွေ မလုပ်ခိုင်းဘူး။ တခါတလေ သူတို့ တဲအိမ်ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှာ မြက်တွေနုတ်တာ၊ ရှင်းတာတွေတော့ ရှိတယ်။ အစာအာဟာရ ကောင်းကောင်းမစားလို့ဘဲ သူတို့ ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျသွားတယ် “ လို့ နန်းလျန်ကဆိုပါတယ်။
ဟိုပုံးမြို့နယ်အတွင်း ပြောင်းရွှေ့လာပြီး ရွာအသစ်ကို ထူထောင်ပြီး နေထိုင်လာခဲ့ရာ ယခုတွင် ၅ လကျော် ၆ လနီးပါး ရှိပြီးဖြစ်သော်လည်း နေရပ်အိမ် ကျောက်မဲမြို့နယ်ကိုတော့ ပြန်ရန်လမ်းမမြင်သေးကြောင်း နန်းမိုခမ်းက စိတ်မကောင်းစွာနဲ့ ဆိုပါတယ်။
သူမတို့ နေထိုင်တဲ့ ကျောက်မဲမြို့ ဟူးဆွန်ကျေးရွာအုပ်စုမှာ လက်ရှိမှာတော့ သေနတ်သံတွေ မကြားရတော့ပေမယ့် ရွာရဲ့ ဘေးပတ်လည်မှာ မြေမြှုပ်မိုင်းတွေ ရှိနေသလို တိုင်းရင်းသား လက်နက်ကိုင် အချင်းချင်းကြား တိုက်ပွဲဟာ အချိန်မရွေး ပြန်ဖြစ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေပါ။
တိုင်းရင်းသားလက်နက်ကိုင်တွေဟာ ပြည်သူတွေရဲ့ ခံစားချက်တွေ၊ ပြည်သူရဲ့အသံကို နားမထောင်၊ ပြည်သူ့အခက်အခဲတွေ ကို မကြည့်သရွေ့တော့ စစ်ရှောင် ပြည်သူတွေရဲ့ဘဝဟာ ဘယ်သူ့ကိုမှ အားကိုးလို့ မရနိုင်တဲ့ အခြေအနေပါပဲ။
“ ကိုယ့်နေရပ်၊ ကိုယ့်အိမ်ကိုတော့ ပြန်ချင်တာပေါ့။ ဒီမှာက လူနေအိမ်နဲ့ မတူလည်း အိမ်ကကိုယ့်အိမ်ဘဲလေ၊ ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် နေရပ်အိမ်ကို ပြန်ချင်ပါတယ်။ အခုတော့ နေရပ်ပြန်ဖို့ မမျှော်လင့် သေးသလိုဘဲ ပြန်ဖို့လမ်းလည်း မတွေ့သေးဘူး” လို့ နန်းမိုခမ်းက ပြောဆိုလိုက်ပါတယ်။
